Een-tweetje voor Eli en Michael in Waterloo

 

Quinten Hermans nam de kopstart in de Amerikaanse opener van de Wereldbeker, op de voet gevolgd door Michael. Eli zat iets verderop, rukte snel op, maar werd al even vlug teruggeslagen door een kettingprobleempje. Maar onze kopman panikeerde niet en schoof nog in de openingsronde goed op.

 

Hermans voerde intusse de forcing, tot een plotse regenbui in ronde twee het hele peloton deed opschrikken. "Ineens werd het spiegelglad", vertelde Eli achteraf. "Ik zag de een na de andere voor mij vallen. Gelukkig bleef ik zelf overeind en kwam ik in tweede positie terecht. Toen ook Michael een slippertje maakte, geraakten we met zijn tweeën voorop, wat een ideale situatie was."

 

Ons duo liep een twintigtal seconden weg op een eerste achtervolgend trio, waar ook Ryan Kamp deel van uitmaakte. Maar rond halfkoers rukte Hermans opnieuw op en verkleinde beetje bij beetje de achterstand op Eli en Michael.

 

"Het sein om het tempo wat op te drijven", vond Eli. Michael moest de rol lossen. "Eli reed veel te rap voor mij", was die achteraf eerlijk. "Hij heeft mij een aantal rondes 'meegenomen'. Toen Quinten dichterbij kwam, versnelde hij en moest ik de rol lossen."

 

Eli reed het laatste kwart solo en pakte verdiend de overwinning. Michael hield netjes Hermans af en maakte het ploegsucces compleet. "Toch een opsteker. De conditie was wel goed, maar je weet nooit of je de jetlag goed verteert. Ik heb hier echt tevreden mee."

 

Dat was uiteraard ook Eli, die na afloop het shirt als leider in de Wereldbeker omgord kreeg. "Ik heb van dit regelmatigheidscriterium een doel gemaakt. Prima om zo te starten. Op naar Fayetteville, voor de volgende." Ook Ryan reed een prima wedstrijd, beloond met een achtste plaats. Toon viel net buiten de top tien.