Goud voor de Britse topfavoriete Zoe Backstedt, fraai zilver voor onze Nederlandse Leonie Bentveld: de logica werd gerespecteerd, tijdens het wereldkampioenschap voor meisjes-juniores. Fleur Moors kreeg helaas met pech af te rekenen, belofte Ryan Kamp met een te sterke Belgische ploeg.
De meisjes-juniores mochten de individuele wereldkampioenschappen in het Amerikaanse Fayetteville in gang schieten, en helaas was onze debutante Fleur Moors één van de eerste renners die daarbij in beeld kwam, door materiaalpech. Al in de eerste ronde liep de tube van de voorvelg van onze Limburgse eerstejaarsjuniore, en moest ze een heel eind lopen. Fleur bleef wel vechten, raapte nog enkele concurrenten op, en finishte uiteindelijk als 21e.
Voorin de wedstrijd was Backstedt al snel gaan vliegen. Leonie, al het hele jaar met voorsprong de tweede beste van de wereld, maakte na een rotstart waar wat van haar verwacht werd: wegrijden van de rest, toch nog wat druk zetten op de Britse koploopster, en op het podium een fonkelende zilveren medaille ophalen. Een bekroning van een erg regelmatig seizoen, waarin Leonie ook het eindklassement van de Wereldbeker en de X2O Badkamers Trofee won.
Toch was Leonie na haar finish ‘best wel ontgoocheld’, want zonder haar mindere start zat er volgens haar misschien nog meer in. “Ik was slecht weg, en schoof in de eerste bocht ook nog een beetje weg. Ik wist nochtans dat het op de eerste beklimming al ging gebeuren. Ik kon in korte tijd opschuiven van 15 naar 5, maar dat was net niet ver genoeg om erbij te zitten op de klim. Anders had ik langer kunnen volgen, denk ik. Ik voelde me echt sterk, Zoe liep ook niet verder uit, en op een gegeven moment liep ik zelfs nog wat in. Dat maakt het toch wat zuur.”
Fleur onthield het positieve, ondanks haar pech-WK. “Onverwacht maakte ik een hele goeie start, tot ik in een bocht een verkeerd spoor nam, de tube er helemaal af ging, en ik heel ver moest lopen. Ik dacht: ‘het is voorbij’. Maar ik kon toch uitrijden, en daar ben ik blij om. Heel de koers moest ik alleen rijden, met volgelopen benen van het lopen, maar ik heb toch nog drie mensen kunnen inhalen, en ik heb mijn doel kunnen behalen: mijn eerste WK uitrijden.”
Ryan Kamp zesde belofte: “Niet de benen”
Het WK voor mannen-beloften, dat draaide uit op een putsch van de Belgische ploeg, die uiteindelijk de volledige top drie bezette. Na een vroege aanval van de latere wereldkampioen Joran Wyseure zaten onze Europese kampioen Ryan Kamp en de andere Nederlanders meteen in het defensief. In de slotfase bekocht Ryan de vele inspanningen en parkeerde hij zich helemaal op de laatste helling. Het leverde uiteindelijk een zesde plek op.
“Het draaide eigenlijk vanaf de eerste ronde al verkeerd uit. We stuitten op een heel sterk Belgisch blok, dat ook tactisch heel sterk heeft gereden. Maar eigenlijk had ik vandaag toch niet de benen om mee te doen”, klonk het eerlijk bij Ryan, die door die mindere dag zichzelf had opgeofferd voor landgenoot Mees Hendrikx.
