Witse Meeussen: 'Wil in het veld aansluiten bij beloftentop'

 

Voor wie het verhaal van Witse niet kent, een beetje duiding. Als junior behoorde onze Vlimmerenaar tot de absolute wereldtop, wat hem een onmiddellijke overstap van onze opleidingsploeg naar het hoofdteam opleverde. Maar toen liep het fout. "Zonder ook maar enige aanleiding", vertelt hij. "Plots had ik te kampen met een ernstig knieprobleem. Het begon al in het begin van het seizoen."

 

"Op aanraden van dokter Toon Claes werd niet meteen gekozen voor een operatie. De eerste optie was rusten en een paar weken later opnieuw proberen. Weliswaar zonder succes. Veel trial and error", kan Witse er vandaag om lachen. "Maar toen was het allesbehalve plezant. Integendeel, mentaal heb ik moeilijke tijden achter de rug."

 

"Opereren is altijd de laatste stap. Achteraf gezien hebben we te lang gewacht, maar zo werkt het natuurlijk niet. Je zoek eerst naar andere, minder ingrijpende oplossingen. En dokter Claes is een autoriteit op vlak van sportblessures. Als hij zegt dat het probleem bij heel wat sporters verdwijnt door te rusten, dan hoop je dat dat bij jou ook het geval is. Ik heb dat seizoen nog gecrost in Kortrijk en in Koksijde, maar eigenlijk was dat niet realistisch. Ik fietste met een gat in de broek om wrijving te vermijden. Ik kon niet eens een jeansbroek verdragen."

 

Tweede operatie
Aan opgeven heeft Witse nooit gedacht. "Nee. Na de operatie denk je snel weer vooruit. Rustig opbouwen om opnieuw mijn beste niveau te halen. De coronapandemie kwam voor mij zowaar niet eens ongelegen. Ik kon - net als de anderen - eind juni weer beginnen koersen. Ik had nog geen interval getraind, wat het niet gemakkelijk maakte, maar ik voelde snel progressie en begon met veel goesting aan het nieuwe crossseizoen. Tot ik in Kruibeke stomweg mijn andere knie stootte."

 

"Ik herkende het gevoel meteen. Het zal toch niet zijn... was mijn eerste reactie. Wel dus. Toen ik een paar dagen later op training vertrok, wist ik het onmiddellijk. Nu was er wel degelijk ook een aanleiding, door het stoten van de knie. Ik zat op dat moment in Leuven op kot. Ongeloof overheerste. Toen wist ik het even niet meer."

 

"Dokter Claes paste een nieuwe tactiek toe, maar na twee weken rusten was duidelijk dat de pijn niet weg was. Door de tweede coronagolf kon ik niet onmiddellijk een nieuwe operatie inplannen, maar na enig aandringen is het toch nog gelukt me snel te opereren. En kon ik - alweer - vooruit kijken. Ik wist dat mijn crosseizoen voor het tweede jaar op rij naar de knoppen was, maar ik kon het wel een plaats geven. Ik wist dat alle ellende nu achter de rug zou zijn."

 

Steun van de ploegleiding
"Het was niet de gemakkelijkste periode, maar ik wil toch even aanstippen dat ik op heel veel steun vanuit de ploegleiding heb kunnen rekenen. Ik herinner me nog dat Jurgen (Mettepenningen, red.) me belde. Witse, laat je opnieuw opereren en focus op volgende winter. Het heeft geen zin te blijven sukkelen, zei hij me. Ook Mario en Gianni (De Clercq en Meersman) bleven voortdurend met mij in contact. Die menselijkheid heb ik geapprecieerd. Ik zag het ook als een teken van respect."

 

Deze zomer werkt Witse hard aan zijn terugkeer. "Fysiek zie ik geen probleem. Die achterstand is weggewerkt, denk ik. Maar crosstechnisch heb ik wel nog wat werk voor de boeg. Ik heb bijvoorbeeld twee jaar lang de ploegtrainingen gemist. Dat zijn momenten waar je in de wielen kan leren rijden. Bij de junioren reed ik altijd op kop, bij de profs is het aanklampen en in het wiel rijden. Dat vergt oefening."

 

"Maar daar werken we dus aan. En naarmate het CX-seizoen nadert, zullen we daar nog specifieker mee bezig zijn. Ik wil in september met vertrouwen het veld induiken. Ik word nu derdejaarsbelofte. Ik ben dan wel twee jaar verloren, maar ik kijk vooruit. Het kan rap gaan. Mijn doelen? Zo snel mogelijk meedraaien met de beloftentop moét mijn ambitie zijn", besluit onze student LO en Bewegingswetenschappen. "Zoals de jongens waarmee ik samen de juniorencategorie domineerde."